Gister zag ik bij een wandeling een mannetje en vrouwtje Carolina-eend en een mannetje en vrouwtje Krooneend. Ze zwommen met z’n vieren bij elkaar. Wat waren ze mooi. Elk op hun eigen manier. Schitterend. Ik stond op een bruggetje en bleef staan kijken. Een meneer die zijn hond uitliet kwam langs. Hij zei: “Mooi hè? En sommige mensen lopen er gewoon aan voorbij zonder het te zien.”
Vandaag liep ik daar weer langs. Ik had gister geen foto’s met mijn camera gemaakt. Ik hoopte dat ik ze deze dag onderweg nog een keer zou tegenkomen. Bij hetzelfde bruggetje waren de Krooneenden er nog. Gelukkig. Weer was ik onder de indruk van hoe mooi ze waren. Ik maakte foto’s.
Weer thuis las ik een overdenking die ik net in mijn mailbox had ontvangen.
Daarin stond onder andere dit: “God stelt geen voorwaarden aan zijn liefde voor jou. Zijn liefde is onvoorwaardelijk en is niet gebaseerd op emotie. Hij houdt niet van jou omdat jij Hem een goed gevoel geeft. Hij houdt van jou omdat Híj liefde is. Hij vindt het belangrijk dat jij je naaste onvoorwaardelijk liefhebt zoals Hij jou onvoorwaardelijk liefheeft. En Hij wil dat jij jezelf onvoorwaardelijk liefhebt zoals Hij onvoorwaardelijk van jou houdt.”
Dit stond er ook bij: “De beste test om te zien of je van jezelf kunt houden is jezelf de vraag stellen in hoeverre je met vreugde van het leven kunt genieten. Kun jij genieten van wie je bent en hoe God je heeft gemaakt?” (Vrijzijn, Wilkin van der Kamp, Wees liefdevol voor jezelf.)
Toen ik dat las moest ik denken aan die mooie Carolina-eenden en Krooneenden en wat er gebeurde: Ik stond stil. Ik keek. Ik genoot van hen. Schitterend.
Door de overdenking die ik las zag ik opnieuw en werd ik geraakt: God geniet ook van die mooie dieren. En God geniet nog veel meer van mij en van jou! In onvoorwaardelijke liefde.
Heer, help ons steeds uw onvoorwaardelijke liefde voor ons te aanvaarden. Dan leren we steeds meer genieten van U, van onszelf en van elkaar.
