Genesis 8,6-12
Raaf en duif en een vers olijfblad
6 Na verloop van veertig dagen deed Noach het venster dat hij in de ark had aangebracht open 7 en liet een raaf los. Deze bleef heen en weer vliegen totdat de aarde droog was. 8 Vervolgens liet hij een duif los om te zien of het water op het land verder gedaald was. 9 Maar de duif kon nergens een plekje vinden waar ze kon neerstrijken om te rusten en kwam bij hem terug in de ark, want overal op de aarde was nog water. Hij stak zijn hand uit, pakte haar en nam haar weer bij zich in de ark. 10 Hij wachtte nog zeven dagen en liet de duif toen opnieuw los. 11 Tegen de avond kwam ze bij hem terug – met een jong olijfblad in haar snavel. Toen wist Noach dat het water op de aarde verder gedaald was. 12 Weer wachtte hij zeven dagen en daarna liet hij de duif nogmaals los. Ze kwam niet meer bij hem terug.

Raaf en duif zijn de eerste vogels in de Bijbel die met hun naam genoemd worden. Noach zet ze in als verkenners. Om te kijken: Hoe is het met de aarde?

De raaf is een aaseter. Voor de raaf is er voedsel genoeg. Hij pikt dat uit het water op en neemt het mee. Blijkbaar vliegt hij elke dag vanaf de ark over het water om zijn eten bij elkaar te scharrelen. Als straks de aarde droog is, dan hoeft hij niet meer terug naar de ark.

De duif is geen aaseter. Ze kan niet eten van wat op het water drijft. Ze kan nergens rusten. Ze komt bij Noach terug. Noach geeft haar graan en water. Na zeven dagen laat Noach de duif weer los. Tegen de avond komt de duif bij Noach terug. Blijkbaar kon ze overdag wel plekken vinden om te rusten. Als de duif ‘s avonds bij Noach komt dan heeft ze een vers olijfblad in haar snavel. Alsof ze weet dat Noach wacht op een teken van nieuw leven.

Stel je voor: een vers olijfblad. Heb je dat wel eens gezien, gevoeld, geroken? Als je bomen, planten en struiken een jaar gemist hebt, wat zal zo’n vers olijfblad dan een feest zijn. Een teken van hoop. De aarde geeft nieuw leven. God zorgt daarvoor.

Waar zie jij nieuw leven in Gods schepping? Leer daarvan te genieten! Dat is echt een feest.
Of laten wij als mensheid Gods schepping opnieuw de ondergang tegemoet gaan? Wat maken we veel kapot. Laten we onze verantwoordelijkheid nemen en er aan meewerken dat ook de volgende generaties kunnen genieten van elk seizoen nieuw groen, nieuw leven.