de roep van de merelvader
Ik ben in huis. De deur naar buiten staat open. Buiten hoor ik een karakteristiek geluid: een jonge merel bedelt om eten. Hij is één van het derde broedsel dit jaar van ons merelpaar. Ik kijk door de deur naar buiten. Ik zie het jong. Pa merel is erbij en voert het. Het jong blijft daarna op dezelfde plek. Het loopt niet weg als ik naar buiten ga. Het ziet er slecht uit. Ik zie zijn kale vel op de rug. Wat erger is: ik zie groene vliegen op het jong. Zij ruiken de dood. Ze leggen bij voorbaat hun eitjes. Ik zie mezelf al met een spa in de hand. Gat graven in de tuin. Mereljong begraven.
De oudermerels blijven weg. Het jong wordt niet meer gevoerd. Ik denk: Ze laten hem stikken. Of voelen ze aan dat hij het niet redt? Het jong kruipt onder de vrouwenmantel. Af en toe roept hij. Maar geen oudermerel te bekennen.
Ik heb in mijn leven al heel wat jonge merels in de tuin begraven. Vroeger al toen ik nog bij mijn ouders woonde. Er broedden vaak merels daar. Niet alle jongen werden groot. De ene keer lag er een jong in de regenton: verdronken. Een andere keer was er een jong gepakt door een kat. Weer een andere keer hupte er een jong dat ziek was. Vol wormen. Brr. Ik dacht bij die laatste: die redt het niet. Hij bleef stil op één plek zitten. Dicht bij onze achterdeur. Tot zijn kopje knakte, en hij dood neerviel.
Een andere keer zat een jong ergens in een moestuin vast in het net van de aardbeien. Hij zag er gehavend uit. Zijn nek lag helemaal kaal. Zo hard had hij liggen rukken om los te komen. Ik probeerde het net weg te knippen. Maar de jonge merel stierf in mijn handen.
Nu zie ik dit jong met die doodsvliegen. Ik weet: hij redt het niet. Ik houdt hem af en toe in de gaten. Een kat begint op hem af te rennen. Die kan ik nog wegjagen. Maar even later hoor ik pa of ma merel roepen. Dat geluid ken ik! Iets zegt me: het jong is dood. Ik ga kijken en het klopt: de jonge merel is dood.
Nu herinner ik me weer de vorige keren dat ik een jonge merel zag sterven. Die ene met die wormen. Die andere in dat net. Het bijzondere in beide gevallen was: Precies op het moment dat het jong knakte en stierf, precies op dat moment liet pa merel een schelle alarmroep horen. Pa merel en ma merel, ze waren er wel. Ze lieten hun jong niet alleen. Exact op het moment dat het jong doodging klonk de roep van de merelvader!
1 augustus 2020