heel bang en dodelijk bedroefd
Marcus 14,32-36a
Ze kwamen bij een plek die Getsemane heette, en hij zei tegen zijn leerlingen: ‘Blijven jullie hier zitten, terwijl ik ga bidden.’ Hij nam Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee. Hij voelde zich onrustig en angstig worden en zei tegen hen: ‘Ik voel me dodelijk bedroefd; blijf hier waken.’ Hij liep nog een stukje verder, liet zich toen op de grond vallen en bad dat dit uur zo mogelijk aan hem voorbij mocht gaan. Hij zei: ‘Abba, Vader, voor u is alles mogelijk, neem deze beker van mij weg.’

De naam Getsemane betekent ‘olijvenpers’. In de tuin van Gestemane waren olijfbomen en blijkbaar ook een pers om olie uit de olijven te persen. In die tuin wordt Jezus als het ware ook uitgeperst. Hij wordt onrustig en bang. Heel bang. Jezus voelt zich dodelijk bedroefd. Lucas zegt dat Jezus’ zweet van hem afdrupt in de vorm van en op de manier waarop bloeddruppels dat doen. Zoveel inspanning kost het hem.

Hoe kan Jezus, de Zoon van God zo onrustig, bang, en bedroefd zijn? Hij is toch nooit bang?
Hoezo nu dan wel? Jezus is bang voor geen mens, voor geen duivel. Zeker voor zijn Vader niet. Wat voor unieks maakt Hem dan wel bang? Dat is de beker die zijn Vader Hem wil laten drinken! Wat zit er dan in die beker? Alle toorn van God over de opstand van de mens! Het weglopen bij God vandaan. De Bijbel noemt dat zonde. Zonde betekent feitelijk: je doel missen.

Jezus weet als geen ander hoe goed en rechtvaardig zijn Vader is. God is heilig. Helemaal zuiver en puur. Jezus weet hoe erg zijn Vader een afkeer heeft van onrecht en zonde. Dat is: van als mensen zichzelf of anderen van Gods doel voor hen beroven. Zie je hoe goed Gods woede is? Ouders willen toch ook niet dat hun kinderen zichzelf de vernieling injagen?

Jezus weet dat de mensen Gods woede verdiend hebben. Jezus weet dat zijn Vader al die woede nu op Hem gaat uitstorten. Hij heeft er vrijwillig voor gekozen om dat te ondergaan. Voor ons in de plaats. Vrijwillig. Maar daarom is het nog wel vreselijk. Dat maakt Jezus zo bang.